Interview met Den Wauben, Afdelingsmanager Toezicht & Handhaving Openbare Ruimte (THOR) bij de gemeente Ede

Deel dit bericht

1. Wie bent u en wat is uw huidige functie?

Den Wauben, en ik ben afdelingsmanager Toezicht & Handhaving Openbare Ruimte (THOR) bij de gemeente Ede.

2. Waarom bent u handhaver geworden?

Omdat ik het belangrijk vind dat we een veilige, leefbare en rechtvaardige samenleving hebben. Als handhaver kan ik hier op lokaal niveau nadrukkelijk mijn bijdrage aan leveren.

3. Kunt u iets vertellen over uw taken en werkgebied?

Als afdelingsmanager THOR ben ik integraal verantwoordelijk voor alle ‘blauwe’ toezicht & handhaving-, en dienstverleningstaken die door onze medewerkers worden uitgevoerd. Daarbij ben ik eindverantwoordelijk voor alle personeelszaken en bedrijfsvoering van de afdeling en de verbinding leggen in de veiligheidsketen. Strategisch adviseren van het bestuur op het vakgebied behoort ook tot mijn taken. En daarnaast ben en blijf ik in hart en nieren handhaver. Waar de -schaarse- mogelijkheid zich voordoet ga ik mee de straat op. Want Ede is een fascinerende omgeving om in te werken. Het is letterlijk Nederland in het klein inclusief de leuke en minder leuke kanten. Ede is stad, dorp, buitengebied en natuur, met een evenzo diverse mix van inwoners.

4. Wat is het leukste wat u heeft meegemaakt tijdens uw werk?

Aan het begin van mijn carrière was ik coördinator van een integraal handhavingsteam dat o.a. in het kader van woonoverlast controles uitvoerde binnen de kamerverhuur in verschillende panden. In een van die panden troffen we een kluizenaar in verwaarloosde toestand. Met inspanning van een aantal toegewijde collega’s hebben we deze man uit die benarde situatie weten te halen en op het spoor gezet om weer het leven op de rails te krijgen. Toen ik een aardige tijd later een bedankje kreeg van de man voor wat we voor hem gedaan hadden was dat een van de leukste momenten die ik heb meegemaakt.

5. Wat is het heftigste wat u heeft meegemaakt tijdens uw werk?

In de 21 jaar dat ik in het Openbare Orde en Veiligheid (OOV) veld werkzaam ben heb ik aardig wat heftige zaken meegemaakt van verschillende orde. Van bijvoorbeeld reanimaties, tot huisuitzettingen met schrijnende omstandigheden, een van mijn handhavers die moedwillig is overreden, en incidenten waar ik als Officier van Dienst Bevolkingszorg (OVD-BZ) bij betrokken ben geweest om maar wat te noemen. Als handhaver blijft één incident op het netvlies gegrift. Dat was tijdens een feest op carnavalsdinsdag op een volle markt in Kerkrade. We waren belast met publiekstoezicht en ik was met 3 collega’s op de markt. Op enig moment krijgt de collega die naast mij staat het levenloze lichaam van een baby in zijn armen gedrukt met de mededeling van de vader in de trant van ‘help hem, jullie kunnen hem helpen.’ Op dat moment schoten als vader duizend gedachten door m’n hoofd, maar tegelijk ook de adrenaline door mijn lijf. Deels van schrik, ongeloof, maar ook het besef dat handelen NU moest. En dus zijn we razendsnel gaan schakelen. Melding uit laten gaan. De collega met de baby probeerde EHBO toe te passen. Twee collega’s van politie erbij gehaald een taakverdeling gemaakt, collega met de baby in het midden geplaatst, en vervolgens in een ‘treintje’ via de kortse weg door het publiek beukend richting de medische post gestormd. Ik herinner me dat ik op het verkeersfluitje blazend zoveel mogelijk aandacht probeerde te trekken. Iets wat slechts deels werkte in het aanwezige omgevingsgeluid. Ik herinner me de geïrriteerde blikken, houding en commentaar van aangeschoten mensen die door ons weggeduwd werden. Op dat moment had ik er geen begrip voor, achteraf is het niet gek want wij wisten wat gaande was, zij niet. Het voelde goed om de kleine af te leveren bij de professionele medische zorg. Maar het voelde nog beter toen we te horen kregen dat de kleine levend met de toegensnelde traumahelikopter richting ziekenhuis ging.

6. Heeft u nog tips voor burgers en collega’s om Nederland veiliger te maken?

Een belangrijk tip, houd bij alles de menselijke maat. We moeten samenleven met elkaar op de vierkante meter die Nederland heet. Dat vereist inzicht in de ander en begrip. En dat doe je vooral op door in contact te zijn met anderen en open te staan voor andere inzichten en ervaringen. Dat beïnvloedt onder andere hoe de wijze waarop je naar veiligheid kijkt.

About the author
Thijs Quast